Związek Harcerstwa Polskiego poza granicami kraju był ideową i organizacyjną kontynuacją harcerstwa zapoczątkowanego na obczyźnie w 1910 roku przez Andrzeja Małkowskiego i Olgę Drahonowską-Małkowską oraz harcerstwa działającego w Polsce do 1939 roku z potrójną służbą – Bogu, Polsce i bliźnim. W 1946 roku na zjeździe w Enghien pod Paryżem przyjęto powojenną strukturę ZHP, działającego poza Polską i obejmującego wszystkie kraje osiedlenia się Polaków. Od samego początku związek ten stosował sprawdzone zasady harcerskie, oparte na metodach skautowych lorda Baden-Powella i dostosowane do potrzeb młodzieży polskiej poza granicami kraju.
W niemal wszystkich patriotycznych uroczystościach udział brali harcerze. ZHP było jedną z tych organizacji, która po 1939 roku kontynuowała swoją działalność poza krajem. W okresie powojennym stała się obiektem szczególnego zainteresowania najmłodszego pokolenia, a po drugie było swego rodzaju kuźnią nowych kadr politycznych. Centrala ZHP poza granicami kraju mieściła się w Londynie. W Coventry, tak jak w innych większych zgromadzeniach polskiego społeczeństwa w Anglii, od pierwszych lat istnienia polskiej parafii, zauważa się rozwój ruchu harcerskiego.
Już w roku 1950 zawiązał się 35 Krąg Starszo-harcerski im. Stefana Starzyńskiego pod kierownictwem druha O. Pietrzykowskiego. Liczył 18 druhen i druhów, a zbiórki odbywały się w gościnnym domu państwa Łopuszańskich. Krąg działał jedynie do 1953 roku, a jego członkowie zaangażowali się w pracę KSMP. Od tego jednak roku dwóch chłopców z Coventry, Jacek Bryniarski i Lorys Różycki, uczestniczyli regularnie w koloniach zuchowych. Zaowocowało to powstaniem w 1959 roku w Coventry pierwszych dwóch Gromad Zuchowych (dziewcząt „Niezapominajki” i chłopców „Zbójnicy”), a w 1960 roku Drużyny Harcerzy im. Kazimierza Puławskiego i Drużyny Harcerek im. Emilii Plater. Od początku odpowiedzialność za gromady zuchowe dziewcząt wzięła druhna Jadwiga Calak, za chłopców druh Sylwester Głowacz, harcerzami opiekował się druh Zbigniew Bryniarski, a harcerkami, jego małżonka, druhna Krystyna Bryniarska.
Rozkazem z dnia 22 lutego 1962 roku, naczelniczka harcerek powierzyła druhnie hm Krystynie Bryniarskiej utworzenie hufca harcerek w rejonie środkowej Anglii. Mianowano ją też jego pierwszą hufcową, po niej funkcję przejęła Danuta Bromberg. Hufiec nazwano „Mazowsze”. Do tej pory harcerki działały w ramach jednostki hufca męskiego „Białowieża”.
W skład hufca weszły drużyny, zastępy harcerek i gromady zuchowe z Birmingham, Coventry, Leicester, Wolverhampton, Kidderminster, Cambridge, Luton, Redditch i Rugby. Zajęcie wypełniały im techniczne wiadomości z dziedziny harcerskiej i zuchowej, potrzebne do zdobywania stopni i sprawności, ale także kontakty międzymiastowe w celu utrzymania więzi pomiędzy drużynami i gromadami. Na kontakty te składały się zjazdy hufca z różnych okazji w poszczególnych miastach, kominki, wspólne biwaki, obozy i kolonie.
„Żyjąc z dala od Polski staramy się w harcerstwie o zbliżenie ziemi rodzinnej młodym, urodzonym na obczyźnie. Czynimy to metodą harcerską, wypróbowaną, która daje dobre wyniki. Jednym z jej sposobów to poznawanie historii, kultury i piękna kraju swego przez gry, pieśni, tańce, gawędy na ogniskach obozowych, kominki itp. Młodzież poznaje Polskę, jej wielki dorobek kulturalny a przez poznanie zaczyna kochać” – takie słowa skierowała do hufca „Mazowsze” komendantka Chorągwi Harcerek w Wielkiej Brytanii, hm Łucja Golińska.
Pierwszy zjazd nowo powstałego hufca odbył się 18 listopada 1962 w Coventry, podczas którego wręczono ks. prałatowi Celestynowi Sowińskiemu czek na zakup XII stacji Drogi Krzyżowej do nowego kościoła polskiego. 16 maja 1965 roku, pod protektorem kapelana Chorągwi Wielkobrytyjskiej ZHP, ks. dziekana Franciszka Kąckiego CRL, nastąpiła uroczystość poświęcenia sztandaru hufca harcerek „Mazowsze” w Birmingham.
Harcerki łączyły bardzo często swoją działalność z hufcem harcerzy „Białowieża”. Na uwagę zasługują ich obozy nie tylko na terenie Wielkiej Brytanii, ale także poza jej granicami, m.in. we Francji, Portugalii, Stanach Zjednoczonych, Belgii i Polsce. Każdy z wyjazdów połączony był ze zwiedzaniem miejsc kultu pielgrzymkowego.
Niezapomniane chwile przeżyli harcerze podczas spotkań z Ojcem Świętym Janem Pawłem II. Pierwsze odbyło się podczas Światowego Zlotu Harcerzy w Rzymie w dniach 13-20 maja 1979 roku, z okazji 900-setnej rocznicy męczeńskiej śmierci św. Stanisława. Grupę harcerek i harcerzy Papież przyjął podczas audiencji na Watykanie. Potem było spotkanie 30 maja 1982 roku, podczas wizyty Ojca świętego na stadionie Crystal Palace w Londynie. Papież podkreślił wówczas mocno, że polscy emigranci są dla niego „przede wszystkim żywą częścią Polski, która nawet wyrwana z ojczystej gleby, nie przestaje być sobą. Owszem, żyje przeświadczeniem, że w niej, właśnie w tej części, w szczególny sposób żyje całość”. Polscy harcerze witali też Ojca Świętego na lotnisku w Baginton koło Coventry. Trzecie spotkanie w 1991 roku połączone było z pierwszym, zorganizowanym wyjazdem do kraju ojczystego na Zlot 80-lecia ZHP w Olsztynie pod Częstochową i VI Światowy Dzień Młodzieży na Jasnej Górze. Podczas tego wyjazdu młodzi Polacy z Coventry mieli okazję zwiedzić Wrocław, Częstochowę, Kraków, Wieliczkę, Wadowice, Oświęcim i Warszawę.
Od początku roku 1981 po ośrodkach hufca wędrował tryptyk harcerski Matki Bożej Jasnogórskiej. Był to dar prymasa Polski, kard. Stefana Wyszyńskiego dla młodzieży harcerskiej. W maju 1987 roku hufiec „Mazowsze” wpisany został w poczet członków- przyjaciół Instytutu Polskiego i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie i umieszczony w specjalnej „Księdze Członków Wpłacających Jednorazową Składkę Wieczystą”. W listopadzie 1989 roku na apel Okręgu Wielkobrytyjskiego, harcerki włączyły się do akcji niesienia pomocy dzieciom w Polsce. Zebraną odzież i pieniądze przekazały do Medical Aid for Poland w Londynie.
Harcerze przez wiele lat pracowali dla dobra parafii i żyli jej problemami. Uświetniali swymi występami wszystkie jej uroczystości. W szeregach harcerzy zawiązywały się trwałe przyjaźnie, wywodzą się też z nich harcerskie małżeństwa. Wraz z wyjazdem młodzieży na studia, z parafii Coventry zniknęło harcerstwo. Pojedyncze osoby partycypują w działalności harcerskiej, we wciąż silnym ośrodku harcerskim w Birmingham.
B. Nowak, Dzieje polskiej Parafii pw. św. Stanisława Kostki w Coventry i Rugby 1949-2009, Poznań 2011, s. 67-69.