Początki polskiej społeczności w Coventry były, bezpośrednio po wojnie, bardzo skromne. Zaczątek stanowiło stu kilkudziesięciu żołnierzy przybyłych z obozu wojskowego w Kington, koło Hereford, do Wyken Croft Camp w Coventry. Założenie Koła SPK nastąpiło latem 1947 roku. Podczas drugiego walnego zebrania, 3 sierpnia 1947 roku, wyłoniono pierwsze władze koła. Prezesem został kpt. Bogdan Hubert Pełczyński. Koło otrzymało oficjalną nazwę (numer 399), jednak już wkrótce, z nieznanych przyczyn, zaprzestało działalności.
Wznowienie działalności Koła nastąpiło rok później, kiedy nowym prezesem zarządu został wybrany Antoni Burzyński. Zostało ono reaktywowane na zebraniu w Brookland Hostel 3 maja 1948 roku. Pozyskanie nowych członków utrudniało bardzo duże rozproszenie Polaków w niemal wszystkich z osiemnastu miejscowych, położonych na obrzeżach miasta hosteli. Jednym z pierwszych działań zarządu Koła były starania, w centrum Polskiej Misji Katolickiej w Londynie, o przysłanie stałego duszpasterza. W wyniku tych działań w 1949 roku do Coventry przybył ks. Narcyz Turulski. Tak powstały podwaliny pod powstanie polskiej parafii.
Przez kilka pierwszych lat siedziba koła mieściła się w Brookland Hostel. Powstała jednak myśl zbudowania własnego klubu. Pod koniec 1952 roku, za pieniądze pożyczone od Antoniego Burzyńskiego, zakupiono większy barak wojskowy, a dzięki inicjatywie Antoniego Hardego dostosowano go dla potrzeb klubowych. Umieszczono go na parceli, wydzierżawionej od władz miejskich na Whitefriars Lane. Tak powstał pierwszy klub SPK w Coventry. 11 kwietnia 1953 r. nastąpiło jego poświęcenie przez ks. prałata Celestyna Sowińskiego. Uroczystość tę zaszczycił swoją obecnością gen. Władysław Anders. Stała się ona manifestacją patriotyczną licznie zgromadzonej Polonii. Generał powiedział wówczas: „Zostaliśmy na obczyźnie, aby tu wypełnić testament poległych
w walce o wolność Ojczyzny. Nas jest tu garstka, ale oczy nasze zwrócone są w stronę kraju, gdzie mimo strat wojennych, żyje 25 milionów Polaków, którzy czerpią siłę do wytrwania ze swej wiary katolickiej i nierozerwalnej z nią miłości do Ojczyzny”.
Klub stał się centrum życia polskiego w Coventry. Goszczono tu wiele wybitnych osobistości polskiego życia emigracyjnego, jak generałów Władysława Andersa, Tadeusza Bora-Komorowskiego, Stanisława Sosabowskiego, Stanisława Kopańskiego, Michała Karaszewicz-Tokarzewskiego oraz Tomasza Arciszewskiego, Kazimierza Sabbata, Tadeusza Bieleckiego, Stefana Soboniewskiego i Zygmunta Szadkowskiego. W Domu Kombatanta znalazła lokum również polska Szkoła Sobotnia w Coventry.
Do zakresu pracy placówki SPK należało na przestrzeni wielu lat, oprócz realizacji zadań statutowych Koła, również prowadzenie sekcji spor¬towych. Jako pierwsza, jeszcze w roku 1949-50, powstała sekcja piłki nożnej; po niej powstały następne. Wśród form pracy w dziedzinie kultury na podkreślenie zasługuje działalność w zakresie teatru amatorskiego. Koło wspierało finansowo również inne cele społeczne, jak harcerzy czy Związek Inwalidów PSZ.
Specjalną opieką Koła otoczone były groby polskich lot¬ników na cmentarzu w Baginton, wiosce położonej niedaleko Coventry. Jest tam dziesięć grobów polskich lotników, należących do 308 Krakowskiego Dywizjonu Myśliwskiego. Przybyli w 1940 roku z Liverpoolu, dla szkolenia na myśliwskich samolotach Hurricane, z zadaniem obrony Midlandów. Trzech z nich zginęło podczas niemieckiego bombardowania Coventry 14 listopada 1940 roku. Co roku, od 1948 roku, na początku listopada Polacy mieszkający w Coventry, razem z British Legion, zbierają się na cmentarzu, aby modlić się za poległych. Obchody te organizują parafianie polskiej wspólnoty oraz członkowie Koła SPK, którzy te groby porządkują, ustawiają lampki w biało-czerwonych osłonach, starają się o kwiaty.
Ponieważ w pierwszych ceremoniach na cmentarzu w Baginton uczestniczyły jedynie poczty sztandarowe British Legion, powstała pilna potrzeba, aby nabyć swój własny sztandar. W 1955 roku wyhafto¬wały go bezinteresownie Janina Hardy i Maria Bielawska, a poświęcił ks. prałat Celestyn Sowiński. Na 40-lecie Koła, w 1988 roku, został on rededykowany, a ponownym haftowaniem zajęła się Maria Bielawska. Sztandar ten jest obecny po dzień dzisiejszy podczas wszystkich ważniejszych uroczystości parafialnych. Został uhonorowany podczas obchodów jubileuszowych 50-lecia parafii polskiej.
Po trzynastu latach, w 1965 roku, po wielu niepowodzeniach, udało się zebrać potrzebny fundusz na budowę nowego Domu Kombatanta SPK. W maju 1966 roku poświęcenia dokonał ks. prałat Celestyn Sowiński, przy udziale byłego burmistrza Coventry Harry Weston’a. Nowy dom posiadał salę teatralno-taneczną, konferencyjną, bibliotekę, kancelarię, kuchnię, wraz z niedużym placem parkingowym. Stał się, obok domu parafialnego, ważnym ośrodkiem życia wspólnoty polskiej w Coventry. Kolejnymi przewodniczącymi Komitetu Domu Kombatanta byli Antoni Burzyński, Antoni Hardy, Jan Misiuk, Jan Raczak, Adam B. Olinkiewicz, a kierownikami Adam B. Olinkiewicz, Zygmunt Orzelski, Stanisław Zajkowski, Antoni Paszkowski, Bronisław Lasota, Adam Wąchała, Helena Dixon i Jan Jankowski.
27 V 1973 roku Koło obchodziło 25-lecie swego powstania. Dla upamiętnienia jubileuszu, w Domu Kombatanta została wmurowana pamiątkowa tablica z nazwiskami prezesów, a na ręce ówczesnego burmistrza Gerard’a William’a Sheridan’a, miastu został wręczony Orzeł Biały w srebrze i emalii od całej społeczności polskiej jako wyraz wdzięczności za udzieloną gościnę i pomoc w ubiegłych latach. Obecnie jest on eksponowany w sali muzealnej katedry anglikańskiej w Coventry.
Pod koniec lat 80-tych Koło zaczęło zmagać się z problemami finansowymi. Zmniejszenie się braci kombatanckiej, kilkakrotne kradzieże, powiększający się deficyt, pomimo ofiarnej pracy niewielkiej garstki zapalonych działaczy, spowodowały, że 1 stycznia 1991 roku Dom Kombatanta został zamknięty, a w styczniu 1995 roku sprzedany. Koło SPK ostatecznie znalazło swoją siedzibę w ośrodku parafialnym.
Liczebność Koła nr 399 w Coventry ulegała dużym zmianom. Przejściowo stan ewidencyjny sięgał niemal 200 osób (190 w 1952 roku), ale związane to było z olbrzymimi zaległościami w opłacaniu składek. Od lat 70-tych notowano niemal ciągły spadek liczby członków, do około stu osób na przełomie lat 1970-80. Na początku 1995 roku koło liczyło 58 osób, w 1999 – 29, a w 2010 jedynie 15 członków.
Prezesami koła byli Bogdan Hubert Pełczyński (1947; 1967-1970), Antoni Burzyński (1948-50; 1952-1954; 1963-1964; 1966-1967), Antoni Hardy (1950-51), E. Królikowski (1951-52), Adam B. Olinkiewicz (1954-63; 1964-1966; 1972-1974; 1976-1997), Jan Jankowski (1970-72; 1997- do chwili obecnej). Jeszcze dziesięć lat temu ostatni prezes SPK mówił: „…prowadzimy nadal działalność w gościnnych progach Polskiego Ośrodka Społecznego, przy naszej parafii. Mamy bibliotekę liczącą ponad 3200 tomów książek o różnej tematyce, dostępną dla wszystkich. Przemiany w Polsce, przekazanie do kraju insygniów władzy II Rzeczpospolitej, dały początek refleksji nad perspektywami polskiego życia społecznego w Wielkiej Brytanii i miejsca, jakie w tym życiu powinien zajmować ruch kombatancki. SPK było i jest awangardą polskiej myśli i działalności emigracji niepodległościowej”.